স সংকুল সংকুল [ saṅkula ] বিণ. ১. পরিপূর্ণ, সমাকীর্ণ (বিপত্সংকুল, বিঘ্নসংকুল, শ্বাপদসংকুল); ২. মিশ্রিত; ৩. সংকীর্ণ। [সং. সম্ + √ কুল্ + অ]।