ঔ ঔপাধিক ঔপাধিক [ aupādhika ] বিণ. ১. উপাধিবিষয়ক; ২. উপাধিজাত; ৩. নামমাত্র; ৪. অনিত্য, অস্হায়ী। [সং. উপাধি + ইক]।